De Lamp

De ingenieurs in de lampenfabriek hadden met veel gevallen rekening gehouden en deze waren allemaal netjes in veertien talen en twintig symbolen beschreven in de handleiding zodat de lamp zou weten wat hij moest doen. Echter, geen van de ingenieurs of testers had beschreven wat je moet doen wanneer een volwassen man woest tegen je tekeerging en heftig je kop schudde. De lamp deed wat hij altijd deed in zulke onbeschreven situaties: niets. Hij liet de man tieren en hoopte dat de schaakstukken op de tafel naast hem zouden omrollen van de commotie en de woede zich zou verplaatsen, als een spotlight.

De tirade van scheldwoorden sneden door zijn metalen geraamte en maakten hem moe en dof. Toen de Almachtige er weer bij werd betrokken, wist de lamp dat er gelukkig gauw een einde zou komen aan de agressie. De man werd stil. Even voelde de lamp de hete onrustige adem nog op zich. Toen draaide de man zich om, liep met grote voetstappen al stampend de kamer uit en trok de deur achter zich dicht. Hierna kon de lamp zich weer ontspannen.

In de hoek van de kamer bewoog iets. Achter de eettafel werd een stoel langzaam verschoven en kwam een klein gezichtje te voorschijn. De blik op het gezicht was opgelaten en leek een klein beetje verdwaasd. Langzaam volgde ook de rest van het lichaam en kwam het kindje in de volledigheid tevoorschijn. Kleine handen grepen nu naar een blauwe doos naast de eetkamertafel. Daaruit plukten ze een fel rode vrachtwagen, net iets groter dan de handen die het vasthielden. De vrachtwagen maakte plotseling een spectaculaire snoekduik richting de tapijtvloer maar kwam soepel terecht, behendig begeleid door de handen. De eerdere blik van bezorgdheid op het gezicht had nu plaatsgemaakt voor een van uiterste concentratie: de kleine lippen getuit en de de oogjes verscherpt op het heen-en-weer-bewegende speelgoed.

De lamp probeerde te glimlachen, maar de ingenieurs en testers in de lampenfabriek hadden in geen van de 12 talen beschreven hoe dat moest.